پوشش مرد و زن تركمن و عشاير كرد در كنار هم جلوه اي دارد كه امروزيها هنوز در تزيينات، نمايشها، برگزاري آيينهاي جشن و غيره به جلوه گري آن پناه برده و آنرا چون تابلويي زينتي به رخ مي كشند.
خراسان شمالي با پيشينه اي تاريخي و مذهبي، با تركيب قوميتهاي مختلف كرمانج، فارس، ترك، تركمن و تات كانون وحدت قوميتها و داراي گنجينه هايي است كه لباسهاي سنتي آن از گنجينه هاي ارزشمند آن به شمار مي رود.
زنان خراسان شمالي با دستان خود هنرمندانه لباس هاي محلي كم نظيري را خلق مي كنند كه حاصل ذوق و ابتكار آنان است.
اثر حضور مداوم زنان اين خطه در دل طبيعت بوضوح در نقوش لباسهاي محلي مشهود است، رنگ شاد و نقشهاي شكسته سوزن دوزي شده بر حاشيه لباسهاي همگي نشانگر الهام از طبيعت است.
لباس كرمانجهاي اين استان كه دختران و زنان عشاير بر تن مي كنند در رنگهاي شاد و با حاشيه هاي متنوع دوخته شده كه عمدتا شامل شليته، گراس و ياشار است.
'شليته' دامني بلند است كه تا زانو را مي پوشاند و معمولا از جنس مخمل است كه با رنگهاي متنوع حاشيه دوزي مي شود.
رنگ اين لباس براي دختران زرد، براي نوعروسان سفيد و براي زنان قرمز است و هر طايفه كرمانج نيز لباس مختص به خود را دارد.
'گراس'، پيراهني بلند بوده كه پايين آن چيندار است و 'جليقه' از جنس مخمل است كه با شليته همرنگ انتخاب مي شود و روي آن را سكه دوزي مي كنند.
'ياشار'، روسري بلند از جنس حرير است و سربند، دستمال يزدي است كه براي محكم كردن ياشار استفاده و روي آن بسته مي شود.
'گار'، گوشواره اي بلند است كه به دو طرف عرقچين متصل و روي سر قرار مي گيرد و روي آن ياشار و سربند بسته مي شود.
زنان كرمانج جوراب سفيد و چاروق نيز مي پوشند.
'چاروق' كه به پاپوش سنتي مردم شمالشرق ايران اتلاق مي شود كلمه‌اي تركي و به معناي پاي افزار يا پاپوش است كه بندها و تسمه‌هاي بلندي دارد و بندهاي آنرا به ساق پا مي‌پيچند.
اين پاپوش داراي نوكي برگشته به بالا بوده و جنس آن از چرم طبيعي است كه با نخ‌هاي ابريشم الوان و اشكال مختلف زينت داده شده و براي زيباتر شدن اين پاپوش در نوك آن منگوله، استفاده مي‌شود كه از نخ‌هاي ابريشم رنگي تهيه مي‌شود.